



Wat een schat van een hond. Deze dikke lobbes genaamd Hero. Het ging steeds slechter met hem en het was de vraag: “Hoe lang nog?”, die het gezin bezig hield.
Mij werd gevraagd om, wanneer mogelijk, op korte termijn foto’s te komen maken. Een mooi aandenken voor de ouders zelf, maar met name voor de kinderen die hun grote vriend moesten gaan missen. Vanwege Hero’s fysieke welzijn, zochten we een plek dichtbij huis. Af en toe was het wel even slikken. Je probeert het met zijn allen wat luchtig te houden, maar het idee dat dat lieve beest er straks gewoon niet meer is, gaf deze shoot toch wel een lading mee. En wat deed hij het fantastisch! Hij genoot zichtbaar van alle aandacht die hij kreeg. Ik ben heel erg blij dat ik op deze manier een beetje heb mogen bijdragen aan de verwerking van dit verdriet. Rust zacht lieve Hero!